საცოდავეთი

დღეს საქართველო კვნესის და გმინავს,
სახედარი გვყავს მამად და ღმერთად,
ქვეყანას მშვიდად ძინავს და ხვრინავს,
ზოოპარკი და ცირკია ერთად;

ლომს ლანძღავენ და აქებენ ყორანს,
საკრებულოში ხმა ისმის ყეფის,
მელა გვასწავლის ეთიკას, მორალს,
ვირი ფლობს კვერთხს და სავარძელს მეფის;

ბატებით არის მთავრობა სავსე,
აღლუმი მიყავთ კიტრსა და ბოლოკს,
ვირთხა სავირთხეთს ოქროთი ავსებს,
გველი მიირთმევს მარწყვსა და ჟოლოს;

ჩვენ კი შევყურებთ შორიდან ამას,
დაგვასნეულეს ხორცით და სულით,
ჯორი გვინიშნავს ყველაფრის წამალს,
სვავი ვერ გაძღა სიმდიდრით, ფულით;

ისევ ჩვენს თავებს მოვკითხოთ ყველამ,
რად ვართ ამ დღეში, რად ვითმენთ ამდენს?
როგორ იქცევა დრაკონი ქველად?
სისხლისმწოველებს გავუძლოთ რამდენს?

ნუთუ არ კმარა ამდენი თმენა?
ღმერთსაც აევსო ფიალა ლამის;
ნუთუ აღარ გვაქვს მომავლის რწმენა,
ნუთუ აღარ გვაქვს იმედი ხვალის?!

დროა, გვეყოფა ამდენი ძილი,
გავყაროთ ყველა ტურა და მელა, 
გავხვეტოთ ქვეყნის კოღო თუ რწყილი
და სანაგვეში გავუშვათ ყველა!