35

35 წელი გაფრინდა, ვით ამოსუნთქვა, ვით ერთი წამი,
მე კი კვლავ შენთან ყოფნა მწყურია – ზამთარ და ზაფხულ, დღისით და ღამით;
მე შენი ყველა ნაოჭი მიყვარს, შენი თმის ყველა ჭაღარა ღერი,
რადგან ერთი ვართ უკუნისამდე, მადლი ღმერთსაო და ფერსა ფერი.

სიცოცხლევ ჩემო, ერთხორცო ჩემო, მე ისევ გნატრობ და ისევ გელი,
რადგან, ძვირფასო, არ მეყოფოდა მე შენთან ყოფნის ათასი წელიც...