ისევ ლელას

ჩემი ცხოვრების ნავთსაყუდელი მე შენში ვნახე,
ძვირფასო ჩემო, ვერ გადაგიხდი ვერასდროს ვალებს;
მე მაშინ ვცოცხლობ, როცა ბედნიერს გიღიმის სახე,
...და მაშინ ვკვდები, როცა ცრემლები გისველებს თვალებს.
                                                 ***
შენ ჩემო თვალის სინათლევ, ჩაბუდებულო სულში,
ოჰ, როგორ მინდა,  ძვირფასო, ძლიერ ჩაგიკრა გულში; 
ყოველდღე მინდა გეფერო და გიჩურჩულო ყურში –
დღეს უფრო მეტად მიყვარხარ, ვიდრე მიყვარდი გუშინ...