ია ნანეიშვილის ხსოვნას

რა ახალგაზრდა და რა ლამაზი,
რა მშვენიერი ქალი, რა ნაზი...
რა უნდა, ღმერთო, ამას მიწაში?!
გთხოვ, წაიყვანე შენთან ზეცაში!!!
***
რჩეულებთან არ რიგდება
სიკვდილი და ვეღარ ვიცავთ;
ღმერთო, როგორ ღარიბდება
ეს ცოდვილი დედამიწა...
***
ზოგი სიცოცხლეს ღიმილში ჰპოვებს,
მზესავით გაფრქვევს სხივებს, შუქდება;
...და მერე ისეთ სიყვარულს ტოვებს,
მისი სიკვდილიც კი შეგშურდება...