ამაოება მაოებათა
„ამაოება ამაოებათა, თქვა ეკლესიასტემ, ამაოება ამაოებათა, ყოველივე ამაოა“ ეკლესიასტე 1:2 ნეტა თუ ვხვდებით, რა უაზროა, რა ამაოა წუთისოფელი?! "იყო დ არა იყო რა..." გახლავთ ჩვენი ცხოვრება დაუნდობელი; თვით მომავალსაც წარსული შთანთქავს, უცებ გაქრება ირგვლივ ყოველი; გინდ ყველაფერი ჰქონდეს ამქვეყნად, დროს ვინ გაუძლებს, ნეტავ, რომელი?! ათას წვრილმანს რომ ვეპოტინებით, რა გვინდა ნეტავ, ან რას მოველით?! "მიწა იყავ და მიწად იქცევი" - გვაფრთხილებს ღმერთი ყოვლისმპყრობელი; უფალი არის ის ერთადერთი, დროის და სივრცის თავად მფლობელი; წარსულიც, აწმყოც და მომავალიც, უსასრულობა მარადმყოფელი; რას დასდევ ნეტავ, ეძებ და შფოთავ, ამაო გახლავს ნატვრა ყოველი; არაფერს მოგცემს ეს მუხანათი, მაცდური, ბილწი წუთისოფელი; ღმერთი ეძებე, ადამიანო, უზენაესი მამა მშობელი - მარადისობის, უკვდავების და სიცოცხლის წყარო დაუშრობელი!
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი