უჩვეულო სიზმარი

სიზმარი ვნახე უჩვეულო, გასაკვირველი,
გაოცდებოდა ალბათ ყველა ამის მნახველი;
მზე გამქრალიყო, აღარ ჩანდა მისი ნათელი
და დადგა ღამე უდრტვინველი და საშინელი;

სად არ ეძებეს, ვერვინ ნახეს მისი მნახველი,
სად წავიდაო? - კითხულობდა ირგვლივ ყოველი;
ნუთუ არასდროს დასრულდება ღამე მტანჯველი?
ნუთუ არავინ გამოჩნდება მისი მპოვნელი?

ღმერთს მიაკითხეს: – ”გვიშველეო, ღმერთო მაღალო,
დაგვეკარგაო უპირველესი მნათობი ცისა;
არც დილა ვიცით, არც შუადღე და არც საღამო,
აღარ შემოდის ჩვენს ფანჯრებში სინათლე მზისა;

ბუნება ტირის, ჩამოუხრიათ ხეებს თავები,
კოკორი აღარ იფურჩქნება, აღარ ყვავილობს;
იასაც ცრემლით ავსებია ლურჯი თვალები,
ბალახი გახმა, მინდვრად ჯეჯილი აღარ მწვანილობს;

ჩიტებსაც ფრენა აღარ უნდათ, იმალებიან’
თევზების ცრემლით ზღვა ოკეანედ გადაქცეულა;
მდინარეები კალაპოტში ვეღარ დგებიან,
ნაკადულები ჭაობდებიან ანაზდეულად;

დედამიწაზე ცივმა ზამთარმა დაისადგურა,
არც გაზაფხული და არც ზაფხული არ გვეკარება;
მიწაზე ტურა არ გვასვენებს, ცაში ღამურა.
რა სიცოცხლეა, თუკი  სიმშვიდე დაგვეკარგება?

შემოვიარეთ კიდით კიდემდე ყველა კუნჭული,
გამოქვაბული, ჭიუხი და ყველა ნაპრალი;
არ დაგვრჩენია არც ოკეანე და არც კუნძული,
არც ქარმა იცის, არც ღრუბელმა მისი გზაკვალი;

შენა ხარ ღმერთი ერთადერთი, მარადიული,
შენ შეგიძლია აგვიხილო ისევ თვალები;
გთხოვთ, გამოიღე მოწყალება შენი ღვთიური,
მზე დაგვიბრუნე, გეხვეწებით, გემუდარებით!"

განრისხდა ღმერთი: – "როგორ გაბედეთ ჩემთან მოსვლაო?
ბოროტო მოდგმავ, თქვენს უგნურებას არა აქვს ბოლო;
არ შეგიძლიათ არც მიწის და არც წყლის მოვლაო,
თქვენ თავზე ზრუნავთ, თქვენი ზრახვები გაწუხებთ მხოლოდ;

მზეზე იდექით და მზის სინათლეს ვერა ხედავდით,
წყაროს გაწვდიდით, თქვენ კი ჭაობში იკლავდით წყურვილს;
ბუნებას მოვლა სჭირდებოდა, თქვენ კი ჩეხავდით,
ვეღარ გაუძლო მზემ თქვენს უამრავ ბიწიერ სურვილს;

მომწყდით თავიდან, არა ყოფილხართ თქვენ მზისა ღირსი,
ვერ დაინახეთ, ვერ დააფასეთ ნათელი მისი;
კეთილი სული მზის სიდიადეს წყვდიადშიც ხედავს,
და ვინც ვერ ამჩნევს, ჩემთან მოსვლას როგორღა ბედავს?"

გამომეღვიძა. რა უცნაური სიზმარი ვნახე;
ისევ ღამეა, მაგრამ სარკმელში სინათლეს ვხედავ;
მზე ჯერ არა ჩანს, ცაზე სეირნობს ბატონი მთვარე,
ოჰ, ღმერთო ჩემო, გამოვიღვიძებთ ოდესმე ნეტავ?