ხელმწიფე და სამი შვილი

ერთ ხელმწიფეს სამი ვაჟი ჰყავდა. ძალიან რომ მოხუცდა, დაიბარა სამივე და უთხრა: – შვილებო, მე დავუძლურდი. სამეფოს მართვა მიჭირს. ერთ-ერთმა თქვენთაგანმა უნდა შემცვალოს. მე კი სამივე ერთნაირად მიყვარხართ და ვერ გადამიწყვეტია, რომელი აგირჩიოთ. ამიტომ, ვინც ყველაზე ძვირფას საჩუქარს მომიტანს, ტახტსაც ის ჩაიბარებსო.
გავიდა ხანი. დადგა სჩუქრების მიღების დრო.
უფროსმა ვაჟმა მამას ისეთი მარგალიტი აჩუქა, მისი მსგავსი დედამიწის ზურგზე რომ არ მოიპოვებოდა. ისე ბრწყინავდა და ანათებდა იქაურობას, გეგონებოდათ მზე ჩამოსულაო ციდან.
შუათანამ კალმით ნახატი ბედაური მიჰგვარა მეფეს. ისეთი მარდი, ფლოქვების ცემისგან ნაპერწკლები სცვიოდა დედამიწას.
უმცროსი თავდახრილი შევიდა მამასთან და დარცხვენით უთხრა: –ჩემო ხელმწიფევ და მბრძანებელო, მთელი ქონება, რაც შენ მომეცი, გლახაკებს და უმწეოებს დავურიგე. მე არაფერი დამრჩა. ეს ერთი პატარა ნივთიღა მაქვს, რაც ჩემთვის ყველაზე ძვირფასია და ესეც შენთვის მიჩუქნიაო - უთხრა და პატარა, ხისგან ნატიფად გამოთლილი გული აჩუქა, რომელზედაც ამოტვიფრული იყო წარწერა: „უფალო, შენ დაიფარე ყოველი ბოროტისაგან საყვარელი მამა ჩემი და ხელმწიფე ჩვენი"
მეფემ თავი ვეღარ შეიკავა და ცრემლმორეული უმცროს ვაჟს გადეხვია.

შეგონება: სიყვარულზე ძვირფასი საჩუქარი არაფერი არსებობს დედამიწის ზურგზე.