ჩანდა ცის ბაგე

ჩანდა ცის ბაგე
ვედრებით აღვსილ...
ქარების ქროლვა,უღმერთოდ დაქრის.
ბორგავდა მიწა,ცოდვილთა დარდით,
ცვილის ფიგურებს მოჰქონდათ თავი.
ცა ისევ დუმდა,დუმდა და წუხდა,
ზღვაში იალქნებს არხევდა,ქუხდა,
მთვარის ვედრება უმძმდა უფალს,
მე კი უნიჭოდ დავსდევდი მუზას.