Αλφα

და... 
მჩუმარება დაისადგურებს გულში,
სული ფორიაქს შეწყვეტს, ამ ავსულს.
ყორნები ფრენით, გადაჰფრენენ ცის გუმბათს,
თითებს აღავლენს ჯადოქარი საავდროდ.
-დრო არის! 
ყვირის შორიდან,
ვიღაც ბნელიდან, საღამოს.
დრო გადის, ბნელა, 
სელენე ჰბერავს სულს მის მეგზურს.
-მგელთა ალფაა!
-აქ დაქრის.
ცეცხლოვან თვალებს აღავლენს მთვარედ
ვეება თვალს აყოლებს არემარეს,
სისხლი სწურია ამ ბნელ ღამეს!

გიუშ სიხარულიძე

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

@ კონტაქტი