ილუზიაა!

ცად ღრუბლებია, ზე, ზე
და ცაზე ვარსკვლავები კიაფობენ,
სულ ფერადად ნათდებიან
თან მათრობენ,
თან მათრობენ...

ეს ლამაზი, უკარება
მძივებია ცაზე ზემოთ,
მათი სხივი მეცა თვალში
თითქოს ვგრძნობდე ახლაც გემოს.

თვალთ ალერსი ვიგრძვნე თითქოს,
სიმარტოვეს გავურბოდი.
ველურ ფიქრებს გზად ვფანტავდი
— ჩემ დემონებს ვსდევნიდი!
— ჰო.

ზე, ზე ფიქრი, ფიფქი მეცა,
ვარსკვლავი არ არის ზეცად!
-— ეს ხომ მხოლოდ სიზმარია?
და არავარ არც მე ქვეყნად!

ილუზიაა, ეს ფიქრი
ჩნდება, ქრება ჩანაფიქრი.
ილუზიაა, ეს სიტყვა
და სიცოცხლე და სიკვდილი.

გიორგი სიხარულიძე