მთვარის სიფერადე

ბნელეთი მოდის უჩვეულო სუნთქვით,
აჯადოებს ამინდებს 
და მოაპნევს მათ ფიქრებს
და შეარხევს სამყაროს, 
როგორც ქარი სამიზნეს.

თითქოს გრძნობდე სიცივეს 
სულის ბნელ სიმარტოვეს!
გაჯადოებს, გაგთიბავს და წაგლეკავს სიჩუმე.
ბნელეთი მოდის ისევ და ისევ.

შენ ცივ სხეულს შეეხება, 
შენ თვალებში შეყოვნდება, 
შენ სულში ჩაიხედავს 
როგორც მთვარის სიფერადე.  

სული ისევ გამომშრალი 
გზად ყვავ-ყორნებს ეგებება,
აჩრდილები იღვიძებენ, 
მთვარის სურნელს შეიგრძნობენ.
ჩურჩულებენ, თან შენს ირგვლივ!
ჩურჩულებენ, ჩურჩულებენ...

გიორგი სიხარულიძე