წარსული მანადგურებს!
წარსული მანადგურებს! სენტიმეტალური სევდა,ქარიშხლიანი ომი მე მანადგურებს მთელავს,გრძნობა დაწყვეტილი თოვლი. ტანჯვა დამცირების,მათრობს ჭმუნვა, ელვარებს და ცოცავს წარსულის ღიმილები მათბობს. მთვარე ლაქლაქებს და მოთქვამს. გრძობა გაციების ,მირბის ნიფხავ აცლილია გულწრფელობა. კრძალვა გაყინული ციფრის, გამოუთქმელობის უთქმელობა. ბაგეს ნაჩუქურთმავს სევდით, შუა ზამთარია ვღელავ... ვჩაგრავ ურწმუნობას ღმერთის, წარსულს მომავალში ვთელავ. გადაჭარბებული. ნატვრა ცრემლად მოერია ფიქრებს ჩემთვის მისაბაძი ზრახავა, ჯარად დაერია მყისებრ. მაინც უშენობა მომერია, ნაწნავს გაზაფხულის კვირტებს რომ გავს. ჩემთვის თვით პირველი ნომერია. ვინც კი იმედებში წარსულს მორთავს.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი