შეკრთა გარემო


თვალთაგან სიცოცხლის დედისა,
ცისფერი ცრემლები დაცურდა...
ღმერთო, ამ უმადურ მოდგმასა,
არ მესმის - დედისგან რაუნდა?

რა უნდათ სიცოცხლეზე ძვირფასი, რა დააშავა მისმა მშობელმა?
ღმერთო, არ აივსო რისხვის თასი - წყევლადა ყოვლადწმიდის მგმობელთა?
მამაო შენ ხარ სიწმიდის დარაჯი, შეხედე, დედის გულს ტკივა იარა,
რაც ხდება მისთვის ყველას თუ არ დასჯი, აწ აღარ ავიღებ ხელში იარაღს...
-
მხედართმთავარსა თეთრსა გივარგის,
მეუფებათა მეფე მბრძანებელს,
ცეცხლოვანი ხელთ უპყრია შუბი,
ბედის ბედაურს მგე მოაჭენებს...

გრძნეულმა გრძნეულ გულის მფლობელმა,
სიტყვა წარმოთქვა წყევლა-შერისხვით:
ცხოვრების გზაზე ღვთის მგმობელებმა
სირცხვილი ჭამეთ და სიმცირე სვით...

19-12-2019
0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი