სონეტი 16

ჩამოუშლია ნაზ გულმკერდზე შავი ნაწნავი 
და გრძნობა სულზე ახვევია უსურვაზ ვაზად,
მოაპობს სივრცეს გულთმტაცებელ სვლით და ნარნარით -
მწვანეთვალება შავგრემანი ლედი ავაზა...

ლურჯი ღამე და ცად ციმციმა მთვარის ოცნება -
ზღვიურ ღელვასთან ერთად ანთო სულმა ფრთანაზმა,
და სინაზის მთოვ გრაციოზულ მისმა მშვენებამ -
ეს ზმანება და სანაპირო აალამაზა...

აელვარდა და სიყვარულის ღამემ ახატა -
სანაპიროზე ანგელოსთა ცეკვა წვიმაში,
ენა აიდგა მერე გრძნობათ მთოვმა ნახატმა
და ალაჟვარდნენ ნაწვიმარი ფრთები ზეცაში...

შორეულ ციდან მთვარის სხივებს შეაწყდა ლოცვა
და ზღვის ბაგეებს მიახატა ფრთანაზი კოცნა...