სონეტი 26

ნაზ სულის სუნთქვად გულს აენთო იდუმალებად -
ლურჯ ღვთისმშობელის მოზმანება ნაზი და წმინდა,
შემიყვარდა და ოცნების ცა ნახეს თვალებმა,
ეს გრძნობით მწველი მირიადი იყო წლის წინათ...

გულს მთრთოლვარ რწმენად - იმედი და სიყვარული -
სიბრძნის უკვდავმა ფრთათეთრ ქალღმერთ სოფიამ შობა,
მას მერე სულში თრთის სამება ცეცხლის არულით 
და დედოფლად დგას იისფერი მარადისობა...

თეთრ ბულბულს მიყვარს წითელ ვარდის სულის წინაშე -
გულმოამბორე გალობა და ტრფიალით თრობა,
ზამბახ-სამ-ხალა მზით წვამ მასვა მთოვ ცრემლთ ზედაშე -
თეთრ ლილიას და ფრთალურჯ იას ნაზ მიჯნურობად...

ამთოვარებად სულის ქნარზე მნათ ცისარტყელის -
მე მუქლურჯ ზეცის მწვერვალმ მარტყა გრძნობის სარტყელი...