სონეტი 41

ფიფქავდა მთვარე იისფერი თოვლით თოვლილი -
როს ცამ მოგიძღვნა სიყვარულის წმინდა ყვავილი ,
ო შეგიყვარდა სულწაწალი გულის დობილი
და გამიჯნურდი უკვდავებით მოყმე ყმაწვილი ...

ცად ცისკრის ვარსკვლავს უცისფრესი ცეცხლი ეკიდა -
ოდეს დაგწყევლა სიყვარულმა წითელ ვარდებით ,
პოეტის სულით ვისაც წელზე მოხვევ ხელს მშვიდად -
ვაი მას ვისაც - ერთხელ სულით შეუყვარდები ...

ვის გზას უჩვენებ თეთრ სასახლის ლურჯ ვერსალისკენ
და იისფერი ფიფქთა ვალსით დათოვ მზერიდან ,
ვის თეთრ რაშებით გაიტაცებ ლურჯ მწვერვალისკენ -
ვაი მას ვისაც მოუწყვიტავ ვარსკვლავს ზეციდან ...

-

ვის სიყვარულის წმინდა ყვავილს უძღვნი გულიდან -
ვაი მას ვისაც მზერას ესვრი ცისფერ სულიდან ...