სონეტი 47

საოცნებო და მაგიური მთრთოლ მწვერვალებით -
ო ნუსხავენ გულს ეგ მციაგი მწვანე თვალები ,
ციმციმებ მუზა და მწვავ სულის იდუმალებით -
შენდამი ტრფობის მეკიდება გულზე ალები ...

მა ლურჯი თმების შადრევნები ბორკილებია ,
მა ვარდის ტუჩებს ჩუმად ალბათ ყველა შენატრის ,
შენი თითების სისათუთე თოვლისფერია -
მათი ალერსი სითბოს გასცემს ალბათ მზესავით ...

შენი სიტურფით და სინაზით მე ვარ მშიერი -
ღვთაებასავით ანათებ და ხარ მშვენიერი ,
"მაინც მგონიხარ მაცდური და უცხოდ ცბიერი -
ლამაზმან ქალღმერთს ისე გიგავს მთელი იერი" ...

-

გიჟივით კოცნის შენს ნაზ სახეს ჩემი ტუჩები ,
ამ მფრინავ კოცნებს ამაღამ ვერ გადაურჩები ...