სონეტი 56

როს მზიან ღამის მდუმარება ასე ნაზია
და ვარსკვლავიან ლურჯი კაბით ცა მორთულია ,
როს შენი სული ასე ჩუმი და ლამაზია -
რომანტიკოსი რომ არ ვიყო ძლიერ რთულია ...

ჰოდა ფრთებს ვშლი და სულშეშლილი თეთრი მაესტრო -
შენთვის ვაცურებ ლურჯ ღრუბლებში ფიქრის გონდოლას ,
აჰა ლურჯ ცაზე მოკამკამე მნათეც აენთო 
და იწყებს ფიფქვით მოიისფრო ზღაპრის მოყოლას ...

სხივები გათოვს ცისფერ ამბორს მა ნაზ სახეზე -
სულს ათრობს მა თმებთ მთვარის შუქზე ლურჯად ზიმზიმი ,
მენიჩბე გჭვრეტს და თხზავს სონეტებს შენს სინაზეზე -
და გულს უთრთოლებს მა თვალების ღიმის ციმციმი ...

-

გმზერს სული და სვავს წითელ ღვინოს შენი ტუჩების ,
მთვრალი ვარ შენით დედოფალო ლურჯი ღრუბლების ...