სონეტი 66

სავსეა ჩუმი ცრემლით გულის ტაძარის სუნთქვა -
მისტიურ წამთა მზერა ყველა სიგიჟეს გასცდა ,
სისხლის კივილი - ისევ - ლურჯი გოლგოთის ფეთქვა ,
ო გამოუთქმელ წყვდიადს წვდება ამ ღამის ჯვარცმა ...

ლურჯ მდუმარების ქუხვას კაწრავს კივილით სევდა
და გაუსაძლის - სულის ტკივილს სიჩუმე ითმენს ,
ო სიკვდილი სჯობს მას რას იტევს წამების ხედვა -
სუნთქვა არ ყოფნის ფრთებდამსხვრეულ მეწამულ სივრცეს ...

თეთრმა ხარებამ უმწუხარეს ფიფქით დათოვა -
ლურჯი წყვდიადის კაეშანი ნაოცნარ ცას ხევს ,
მეწამულ არეს ელექება მთრთოლვარე გლოვა -
მარტოსულობის წვდება სივრცე ცისფერ განაჩენს ...

-

ხვდება რომ ვერვინ ვერ გაუგებს მეფის გულს ცისფერს -
ო აუტანელ სულის ტკივილს სიჩუმე ითმენს ...

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

1 კომენტარი

არტი ბორნიდრამატურგი2 წლის წინ

მეფე უღირსი, სიტყვით უხვი და საქმით მცირე,
არის რაც უფრო მსუბუქია მით მეტად მძიმე.

@ კონტაქტი