სონეტი 68

ნებამან სიტყვა და სიტყვამ ცა - სულში იწვიმეს -
და ოდეს ნახა ღრმამ წყვდიადი და სატრფოს სახე :
მაშინ მოწყდნენ თვალთ და ყოველ ღამ ჩუმად ციმციმებს -
ღმერთის ცრემლები ვარსკვლავებად ცვენილი ცაზე ...

მერე ღმერთმნ გული ამოიღო და მზედ აანთო -
ვითარცა დღე და ვითარცა თვალთა სინათლე ,
ამყარა სულით მარად მუზად თვისი სამყარო -
და დედამიწა სახა სულით ვით სატრფო მნათე ...

მთვარე ვითარცა თვისი სული მცველად უდგინა -
და ააყვავა თვის ფიქრებით ცისფერ სამოთხედ ,
ანგელოსები მფარველებად მას მიუჩინა -
და მიჯნურ გულის სიყვარულით დღემდე აოცებს ...

-

მამისა გულის ნებამ სიტყვა - სიტყვამ ანგელნი :
სულიწმიდამან დედამ შობა ძე და ნათელი ...