უთქმელ ტიკივლს

პატარა გვრიტმა ფრთები გაშალა -
მიღმიურ მზისკენ გაფრინდა სულით ,
ღრუბლების სევდამ აფრა აშალა -
დადაღულ გულის ცრემლის არულით ...

იწვიან ჩუმად სულის ველები -
დუმილს აწამებს გრძნობა უთქმელით ,
ო ვინ გამოთქვას რას გრძნობს ცრემლები -
ვერ ანუგეშებ რომელს სათქმელით ...