ლურჯო


მზის სხივებზე მცურავ სულს, იისფერი თვალებით,
გამშვენებს სისადავე და მზეთამზეური ხატება,
მოზიმზიმე ზამბახურ ულურჯესი ალებით,
მი გალაკტიკის მაგონებ - უნაზეს ყვავილ სამებას...

გადამთვრალი მთოვარის უთეთრეს ღამეების
მოლოდინია ღვთაებრივ სააისო მოზმანების,
შენ ფარშევანგისფერი მა ბრჭყვიალა ფრთაებით:
ვითარ მზე ოკეანეზე ამოდიხარ და ბრწყინდები...

ცისფერ-იასამნისფერ-იისფერ-ზამბახისფერს,
უულურჯესი გამმა შენგნით ანთებსა სივრცეს,
შენ ესე გასაოცრად ნაზი ალდებ ალისფერ,
ო მე ვიწვი და ვდნები ლურჯ ქალღმერთს ოდეს გიმზერ...

04-06-2019

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი