ლურჯო
მზის სხივებზე მცურავ სულს, იისფერი თვალებით, გამშვენებს სისადავე და მზეთამზეური ხატება, მოზიმზიმე ზამბახურ ულურჯესი ალებით, მი გალაკტიკის მაგონებ - უნაზეს ყვავილ სამებას... გადამთვრალი მთოვარის უთეთრეს ღამეების მოლოდინია ღვთაებრივ სააისო მოზმანების, შენ ფარშევანგისფერი მა ბრჭყვიალა ფრთაებით: ვითარ მზე ოკეანეზე ამოდიხარ და ბრწყინდები... ცისფერ-იასამნისფერ-იისფერ-ზამბახისფერს, უულურჯესი გამმა შენგნით ანთებსა სივრცეს, შენ ესე გასაოცრად ნაზი ალდებ ალისფერ, ო მე ვიწვი და ვდნები ლურჯ ქალღმერთს ოდეს გიმზერ... 04-06-2019
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი