უღმერთოდ

კვლავ უმთვარო ღამეა და საათიც გაჩერდა 
დროს კი არა, საერთოდ, ვერაფერს ვგრძნობ უშენოდ. 
შენს მაგივრად, ყველა ცრემლს, ჩემი ჩრდილი ამჩნევდა, 
ახლა უფრო მეტად მწამს ღმერთის, ასე... უღმერთოდ !

...რომ ოცნების ფერები კიდევ უფრო გახუნდა, 
ისევ ლექსებს ამოვიღებ სასიკვდილოდ, მიზანში,  
გაიღიმე, რომ მივხვდე- გაზაფხული დაბრუნდა! 
მარტოსული ბავშვივით აღარ ვიდგე წვიმაში!