არ შემეჩვიო

არ შემეჩვიო, თორემ ღმერთსაც გაუკვირდება,
ერთ დღეს სხვადასხვა გზებით წასვლა როგორ ვარჩიეთ,
რომ ყოველ დილით მზის ამოსვლას ვხვდებოდით ერთად,
და ერთმანეთი მითებივით რომ დავამსხვრიეთ.

არ შემეჩვიო, თორემ ვიცი, შევხვდებით სადღაც,
შერცხვებათ თვალებს — ტყულივით აღარ შემიმჩნევ.
და იმ ჭრილობებს,ყოველ ღამით სულს რომ მისერავს,
ვიცი, არ მოხვალ და შენი თმით ვეღარ შემიხვევ.

არ შემეჩვიო, თორემ მთვარე იეჭვიანებს,
ან რა  გაუძლებს უშენობით ვარსკვლავთა ცვენას?
რომ შენ იყავი წამიერი სიცოცხლის ბოლო,
ამ ვინ დაუშლის დაფლეთილ სულს ღმერთთან გაფრენას.

არ შემეჩვიო, მიწარსულე ღამეულ სიზმრად,
ერთ დღეს სხვადასხვა გზებით წასვლა როგორ ვარჩიეთ?
რომ ახლა სევდამ სამუდამოდ დაგისაკუთრა,
ჩვენ ერთმანეთი მითებივით რომ დავამსხვრიეთ.