როცა ღმერთები შეიკრიბნენ ჩემ დასაცინად ..
როცა ღმერთები შეიკრიბნენ ჩემ დასაცინად მე მაშინ ვსვამდი ფეხზე მეკიდა მათი აზრები როგორც პანდორამ დაგვიკარგა იმედი ხვალის წლები გავა და შენც ასევე დამეკარგები უაზრო ლოდინს არ დავიწყებ სამოთხის კართან კეთილი ღმერთი არ მიგვიღებს სულით ცოდვილებს მაპატიე რომ ჯოჯოხეთშიც ვერ დაგივიწყე შენდამი სურვილს გული აქაც ვერ იმორჩილებს ათასი დანტეს ცოდვითავარ დამძმებული მოვინანიებ ნეტავ ერთხელ კიდევ მენახე უფალს გავყიდდი ოცდაათხზე უფრო ნაკლებად ოღონდაც შენს გულს სამუდამოდ არ დავემარხე
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი