Ǎngelus perdidǎ
ვარდები, როგორც ვარსკვლავი შენმა სიყვარულმა, მომწყვიტა ციდან, დავეცი თეთრად, თოვლივით ნელა, თუმცა, შენმა სიცივემ, მწარედ მატკინა, მალე დავდნები, დავრჩები წვეთად და შემოვივლი შენს ლამაზ სხეულს, მაღლიდან… ნელ-ნელა, ჩავალ დაბლა და დაბლა, ყოველი ვარდა, არის ტანჯვა და თან მიხარია, ნეტავ შემეძლოს ხელახლა დაცრა, თუმცა წვეთი ვარ და უკვე მორჩა. ზეცად ვიყავი, თუმცა უშენოდ რას გაუგებდი, ზეცად ვარ, თოვლად თუ ანგელოზად, ეს შეხება ყველაფრად ღირდა!!(
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
0 კომენტარი