***ვწევარ და ცაზე...

ვწევარ და ცაზე უამრავი ვარსკვლავი იწვის,
ცივი სინათლე ისევ ბჟუტავს ამ სიშორიდან,
რომ გავაღწიო, თუ მივაღწევ კიდეს საზღვრისა-
პირქუშ სფეროებს მოვეფერები, როგორც მიჯნური...
შავი ქაოსის სივრცეების უსასრულობა-
ერთხელ სიზმარში გამომეცხადა როგორც სიკვდილი,
ვიგრძენ გულისთვის ახლობელი და მშობლიური - 
ალბათ იმიტომ, რომ მასშიც იყო ღვთის სიყვარული.

იაკობ ქსოვრელი