ჭიანი ვაშლი

ციდან ვაშლი ცვივა, 
ბათქა-ბუთქით...
ნეკნებს აღარ ითვლის
აღარავინ.

კართან ჩაუვლია
შემოდგომას,
წითლად გახლეჩილა
ბროწეული...

ციდან რომ ცვიოდა
ვაშლი,
მაშინ გამახსენდა
კაშნი.

იმ დღეს დაგრჩენია
სახლში,
ვეღარ დაგაწიე
კარში.

თვალში არეკლილი
წამი...
სადღაც იკარგება
ზღვაში.

თურმე, ჭიანი ყოფილა
ვაშლი,
ევამ რომ ადამს აჭამა
ბაღში.