ხე და ღამე

ღამე ზურგზე მადგას. 

და ლურჯ ცაზე, 

გამხმარი, უსიცოცხლო ქლიავის ხე სჩანს. 

ღამე, ნაყოფად, ტოტებზე, 

ვარსკვლავებს აბამს. 

კარგო, შენ კი, 

წითელ ღვინოს სვამ, სხვასთან. 

ისევ დამექცა ღამედ, თავზე ლექსი, 

ისევ ვკვდები ჩემს მაგიდასთან.



22 ნოემბერი, 2021წ.