სანთელი

როგორც სანთელი,
რაღაცნაირმა სიმარტოვემ გამაშეშა,
ვდგავარ მაგიდაზე, არსად ჩანს ნათელი. 

მე, პატარა სანთელს,
მხოლოდ შენ მინდოდი!
არსაიდან,
არცერთი ფანჯრიდან არ მოჩანს მზე...
უკმაყოფილოდ დავყურებ,
უმოწყალოდ დაყრილ ასანთის ღერებს. 

მე იმიტომ მინდიხარ შენ,
რადგან, როგორც მზემ,
მინდა სხივით გამნგმირო,
მინდა სწრაფად დავდნე. 

ჰოდა, ნელი ალით ანთილი,
ნელი სევდით ვქვრები. 

ვწერ,
მხოლოდ შენ გწერ,
და გელოდები, მზეს, 

უსაშველოდ, ტანჯვით ვდნები...
შენს სიყვარულში ვიძირები, ვქრები...




6 იანვარი, 2022წ.