რვეულები

სიბნელეს შეუერთდა წიწვი ფერებით,
არაა იქ მისი ადგილი.
თითო-თითოდ მიხმებიან მაღალი ხეები,
და მათ მკაცრად მალავს კოკა,
სევდით ავსილი. 

რვეულებს ისევ ვყიდულობ,
და კვლავ მეშინია მათი გავსების. 

როგორც ამინდი ცივი,
მოცული ყინვით,
ისე მეჭირე ჩემს გულში, მჭიდროდ. 

თუმცა ახლა,
საკუთარი თავის აღარ მესმის...




9 თებერვალი, 2022წ.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

@ კონტაქტი