გედები ტბაში
უხილავ სახლებში, უხილავ ბუხრებში, ჩემი ლექსები თავს იწვავენ, იდუმალების ალებში. ცასავით ცისფრად ვიფერები, და მეც ცასავით ვწუხდები... დღეო, დღეო, ნუ დამწუხრდები! *** ესაა მომავალი. ანდაც ვინ იცის, შეიძლება, ტბაში გედებიც. ო, ეს სევდა, მე ხომ ყოველთვის ცრემლის ცივ საბანს მაფენდა, ო, ეს სევდაც არის ალბათ წარმავალი. 20 თებერვალი, 2022წ.