ვით ფრანი

ჩემი გულივით გადახურებულ ქურთუკზე,
ლექსს მინახავს, 
ბოლო ძაფით მიკერებული ჯიბე. 

ჩემი სულივით, ქარი ეუცხოვა სიცივეს,
მარტის მზეს, შენსავით, 
დიდხანს ვერ ვნახავ. 

*** 

ჩემი გულის უჯრებივით პატარა,
გადაჭედილი ფურცელი, 
კიდევ ბევრ სტროფს დაიტევს. 

ჩემმა ოთახმა 
მრავალი გაზაფხული წამართვა.
თუმცა მტვრიანი ქარი,
ჩემს მორჩილ, რბილ კუნთს ვერ წააქცევს. 

*** 

ო, რამდენი დავიტიე,
გავამუქე სპეტაკი ფურცელი. 

უკვე მინდა, ყველა ბედნიერება, 
სიზმრებს მივცე,
რეალობისგან ჩაკეტილ სიზმრებს,
სადაც მშვიდად, 
და თავისუფლად,
ფრანებივით ვუფრენდი.




4 მარტი, 2022წ.