სალამი, ნახვამდის


უმოსაცდელო გაჩერბაზე ვეძებ 
მოსაცდელს, 

და მთვარეზე მეტად აგვიანდება 
ავტობუსს. 

ვეღარ დავიტოვებ რამეს, გამოსაცდელს,
ჩემი სული აქ წუხს. 

*** 

სევდა აწვება თვით მწუხრს,
მე კი უკვე ავტობუსის 
გადიდღნილი ფანჯრიდან ვუცქერ,
მსხვერპლის გარეშე გეჰენია 
როგორ დუღს.




15 მარტი, 2022წ.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი