ორღანზე ვუკრავ
უკვე ზოგი ექიმი ხდება, ზოგიც სარკეში გადაღლილ მამას ხედავს. ჩემი გული მოგონებების უხეშ მატრასზე წვება, თუმცა, ამ ყველაფრის შემდეგ ძილი, მინდა არ მინდა, შვებად მეჩვენება. *** ზოგი ახლა, ცხედრებიდან იღებს ყველა საღ ორგანოს, თუმცა, მე ვერსად ვიპოვნი ხუთი წლის წინანდელი ბენდიერების მსგავს დონორს. *** სოფელო, სოფელო! ერთი უბრალო პრობლემაც მომართვი, მინდა კვლავ უაზროდ ავამღერო, ჩემი საწუწუნო ორღანი. 27 მარტი, 2022წ.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი