მემგონი
საღამოს სილურჯემ, რომელიც ერთ საათში წავა, და ბავშვების ყიჟინამ, რომელიც ეზოში ცოტა გვიან ააქუხეს, (და მეზობლებიც, თითქოს შეაწუხეს) ... რატომღაც, მომიცვა. *** როგორ მინდა, როგორ მინდა, რომ დეკემბრიდან უსასრულობამდე, ერთმანეთი ქურთუკებივით მოვიცვათ. ეჰ, სოფია, სოფია! 24 აპრილი, 2022წ.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი