ჯერ არ მივსულვართ?

ცხოვრება ჩემი და სახლი ჩემი,
ესაა ტირი.
და სამუდამო ლოდინის კედელზე ვკიდივარ,
ძაფით და ბეჭით.
(რომლებიც ერთდებიან) 

და რა ვიცოდი,
თუ სანატრელი გამიხდებოდა კისტი,
აქ ყველა ისვრის, ყველა ისვრის,
თუმცა არავინ მარტყამს,
და სახლშიც არავის მივყავარ. 

*** 

"დედა, ნახე, ის სათამაშო ტირის!"



25 აპრილი, 2022წ.