ჰაერის უკმარისობით გამოწვეული უძილობა
ნელა და ტანჯვით, ზურგზე დამადგა ღამე. (როგორც იქნა. ახლა უძილობას რაღა გაუძლებს). *** ყოველი შეხედვა, და ყოველი გამოტოვებულიც, რომელიც ბოლოს სინანულის ჭავლად მეშხეფება, მიტოვებს გემოს, მწარეს. და უშენოდაც ვეღარაფერი ავსებს, ვეღარაფერი წმენდს, არემარეს. *** აღარ იცის გიჟმა მაესტრომ, ხვალ რომელ ჩიხში ჩაუხვევს. *** მართლა არ მინდოდა ეს მენატრა, მაგრამ ნეტავი, მაგრამ ნეტავი, ყველა ეს გრძნობა, თავის დროზე ჩაეტანა მეწყერს, ხევს. *** შენი არსებობის მომსწრე, ჩემივე იმედებს ასე როგორ უნდა ვგმობდე? 10 მაისი, 2022წ.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი