ჰაერის უკმარისობით გამოწვეული უძილობა


ნელა და ტანჯვით,
ზურგზე დამადგა ღამე. 

(როგორც იქნა.
ახლა უძილობას რაღა გაუძლებს). 

*** 

ყოველი შეხედვა,
და ყოველი გამოტოვებულიც, 
რომელიც ბოლოს 
სინანულის ჭავლად მეშხეფება, 
მიტოვებს გემოს, მწარეს. 

და უშენოდაც ვეღარაფერი ავსებს,
ვეღარაფერი წმენდს, არემარეს. 

*** 

აღარ იცის გიჟმა მაესტრომ,
ხვალ რომელ ჩიხში ჩაუხვევს. 

*** 

მართლა არ მინდოდა ეს მენატრა,
მაგრამ ნეტავი,
მაგრამ ნეტავი,
ყველა ეს გრძნობა,
თავის დროზე ჩაეტანა მეწყერს, ხევს. 

*** 

შენი არსებობის მომსწრე,
ჩემივე იმედებს ასე როგორ უნდა
ვგმობდე?



10 მაისი, 2022წ.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი