good things never begun

ჩემი თვალები,
და დასასრულის მწველი ალები,
შენს ლანდსაც მალე დამაშორებენ.
და ქუჩაში ნაზად დაგდებული 
ცელოფნის პარკის,
ან ნებისმიერი ნაგვის
მსგავსად,
გამაქროლებენ,
გამაქროლებენ,
და მოგონებები ამაორთქლებენ. 

*** 

ჩემო რვეულო,
ჩემო სხეულო,
სახლო ჩემო, ეულო,
ნუ შფოთავთ,
ნუ შფოთავთ... 

დასასრული გზაშია, მოვა,
ჰოდა თქვენც მალე შეგავსებთ. 

*** 

და რამდენს დავწერდი ნეტავ,
რომ არ მცემოდა პირველივე დანახვით ბნედა. 

*** 

ოსანა, დარდო ჩემო!
შეგთხოვ, 
როცა უმელნობის მწარე თქეში წამოვა,
შენს ფიქრის სახლში შემიფარე,
მე უღმერთო. 

*** 

როგორ აბსურდად დამბადე,
და კომიკური შხაპით მომნათლე,
განმბანე,
ღმერთო. 

არ ვიცი ჩემი სიმშვიდის წყარო,
სიყვარულით მერამდენედ მოვწამლე. 

ეჰ, გულო ჩემო, ჯერ კიდევ ბღარო...


13 მაისი, 2022წ.