დღეს სამშაბათია
როგორ ვცდებოდი, არ გიკვირს, გულო ჩემო? მე პესიმიზმის პატარა ლაქა მეცხო, შენ კი ჩემი ამბების მღვრიე წყალში, როგორც უბრალო მოლეკულა, ისე ირეოდი, ისე ქრებოდი. *** როგორ მიფარფატებდი, შენი სინაზით შეამტვრიე, ჩემი ბნელი დერეფნის კარები. *** მალე ეს სპექტაკლიც მორჩება, და სცენას დაფარავენ მწარე სიმართლის წითელი ფარდები. და ის ჯამბაზი, ადრე ბინძური პერანგი რომ ეცვა, ტიპიური სიზმრების მაკიაჟით, ახლაც სცენის ბოლოში, სკამზე ზის. 17 მაისი, 2022წ.