დღეს სამშაბათია

როგორ ვცდებოდი,
არ გიკვირს, გულო ჩემო? 

მე პესიმიზმის პატარა ლაქა მეცხო,
შენ კი ჩემი ამბების მღვრიე წყალში,
როგორც უბრალო მოლეკულა,
ისე ირეოდი,
ისე ქრებოდი. 

*** 

როგორ მიფარფატებდი,
შენი სინაზით შეამტვრიე,
ჩემი ბნელი დერეფნის კარები.

*** 

მალე ეს სპექტაკლიც მორჩება,
და სცენას დაფარავენ მწარე სიმართლის
წითელი ფარდები. 

და ის ჯამბაზი, ადრე ბინძური პერანგი რომ ეცვა,
ტიპიური სიზმრების მაკიაჟით,
ახლაც სცენის ბოლოში, სკამზე ზის.




17 მაისი, 2022წ.