I weep as I walk
არყის ბოთლთან ერთად ორ საათში გავლიე სული, და ჩემივე ლაბირინთებში ჩაკარგული, ვიაზრებ, რომ თურმე, ლოთიც მაგრად ვპოეტობ. ოთახის კარი რატომ მიგიხურე მართლა არ ვუწყი, ო, ერთო. *** სანამ შენ ქუჩებში კვლავ შემამჩნევ, ნერვოზისგან განამწარებს, მე დავჯდები, და იგივე ტაეპებს კიდევ ერთხელ დავწერ. *** არა, ვერა, სილუეტო, მეტს მართლა ვეღარ დავლევ- ცოტა ხანიც დამაცადეთ, ჩემს ცხოვრებას თვეებში გავლევ. *** მანამდე კი, სხვა ჩემს მეტი, ჩემი მოთმინების შესანდობარს, ვინ, ვინ დალევს... 29 ივნისი, 2022წ.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი