I weep as I walk


არყის ბოთლთან ერთად ორ საათში გავლიე სული,
და ჩემივე ლაბირინთებში ჩაკარგული,
ვიაზრებ, რომ თურმე,
ლოთიც მაგრად ვპოეტობ. 

ოთახის კარი რატომ მიგიხურე
მართლა არ ვუწყი,
ო, ერთო. 

*** 

სანამ შენ ქუჩებში კვლავ შემამჩნევ,
ნერვოზისგან განამწარებს,
მე დავჯდები, და იგივე ტაეპებს 

კიდევ 
          ერთხელ 
                         დავწერ. 

*** 

არა,
      ვერა,
               სილუეტო, 

მეტს მართლა ვეღარ დავლევ- 

ცოტა ხანიც დამაცადეთ,
ჩემს ცხოვრებას თვეებში გავლევ. 

*** 

მანამდე კი,
სხვა ჩემს მეტი,
ჩემი მოთმინების შესანდობარს,
ვინ, ვინ დალევს...


29 ივნისი, 2022წ.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი