ბოლო სიტყვანი ნარცისის უწვიმო პირიდან

წამით მაინც მინდა,
რომ საკუთარი თავიც შემეცოდოს. 

ერთი დღით მაინც, ნეტავ,
ვერავინ ავსებდეს ჩემს გულის კომოდს,
ჩემი ზეციერების გარდა. 

*** 

მიხაკთა და ვარდთა შორის,
ყელ-აღერილი დავიარები,
მე ენძელა, ნორჩი.
და სულაც აღარ მეტყობა,
ზამთრის ნაჩუქარი ნაიარევნი. 

რამეთუ მე მოვედ ტკივილით, 
შობით; 

ჰოდა,
ალბათ მიღირს,
რომ გავაგრძელო გზა 
უფლის სამეფომდის,
რომ გავაგრძელო გზა თვალთაკრულმა,
რომ გავაგრძელო გზა უსინათლოთა 
ჯოხით.


5 ივლისი, 2022წ.