ასთმური შეტევა


ერთ მძიმე ამოსუნთქვას 
ამოვაყოლე ერთივე გახსენება -
ამ უაზრო, 
და ნერვიულობაში გაფანტული დღის. 

ჩემში რაღაც შეიცვალა,
ვიცი.
გახედე ქუჩას,
აღარც დახლები დგას, 

და 
   დაწნულ 
              სამაჯურსაც 
                              ვეღარავინ
                                           მომყიდის. 

*** 

იქნებ ერთი იაფიანი სანთელი მაინც აანთო,
და წვალებით მიამაგრო 
ამ ცარიელ, ხავსიან ქვას! 

*** 

ყველა მოგონებამ სათითაოდ 

ამანთო, 

                                 მერე ჩამაქრო... 

რაღათი მოგრთო,
რაღათი მოგკაზმო!
ყოველი ტანჯვის ფრესკა გამშვენებს,
ჩემო ცხოვრების ტაძარო.


9 აგვისტო, 2022წ.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი