მენტალური ჰოსპიტალის დერეფნები

ისეთი საცოდავი თვალებით ვუცქერ მაღალ,
დანაწვიმარ,
ბეტონის სვეტს,
როგორც შენ. 

სასაფლაოსთვის გაწირული 
ქანდაკების მსგავსად
აღმოვაჩინე ჩვენი ისტორია - 
უცნობი წარღვნა.
(წარღვნა ქვეყანაში, 
რომელზეც ვერავინ გაიგებს). 

*** 

ახლა კი მშვიდად ვწევარ დამწვარ ყანაში,
და ვფქირობ,
არა, არამარტო ვფიქრობ,
ვნატრობ,
ვნატრობ ასეთ რამეს: 
"ჩემო შანსებო, უფრო გაქვავდით." 

*** 

გავგიჟდი 
და შენზე უარეს უკუჩვენებიან ნარკოტიკს ფსიქიატრებიც ვერ მიწერენ.
გეფიცები, ასეა. 

ნეტავ რომელ სასაფლაოს მიმცემენ,
ზღვის ფსკერს თუ შენს გულ-მკერდს... 

ნეტავ რომელ ღობეს უნდა დავება.


22 აგვისტო, 2022წ.