ვუძღვნი ჩემს მომავალს

ღრუბლების უკან ნიშანია,
სქელი, გამჭირვალე ასოებით. 

ხოდა, 
ნაბიჯის გადადგმა 
საჭიროდ აღარ მიმაჩნია. 

გაუპატიურებული 
გვამივით ვაგდივარ თივის ზვინთან,
და თეთრი თვალებით ვეძებ ნიშანს. 

*** 

ჩემს უსიცოცხლო,
ნიორივით თეთრ ლოყებს 
ჩრდილები ეხვევიან. 

*** 

ესაა ჩემი ბოლო... 

მეტეორები, 
რომლებიც ვარსკვლავები მეგონენ,
ტანზე ნაიარევებად მემჩნევიან.


28 აგვისტო, 2022წ.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

@ კონტაქტი