cigarettes make me cry

რა ახლოსაა ნაპირი ზღვის შუაგულთან...
და ხმამაღალი სიტყვები 
მაინც ამოტივტივებულ 
ჰაერის ბუშტებზე ადრე სკდებიან. 

ვიხრჩობი,
და დაგუბებულ ყურებში ძლივს ვარჩევ 
სევდა-ნარევ სიტყვებს:
"ნახვამდის, ვწუხვარ." 

*** 

უპასუხო წერილებს ვიღებ უკან,
და როგორც იქნა, ვგრძნობ,
ნაოჭები სახეებზე როგორ ერთდებიან. 

*** 

კარდონის ჩემოდნით გამაქვს ოთახიდან
ყველა მწარე და ძვირფასი წუთი. 

როგორც შემოდგომამ,
ჩემმა სინდისმაც გვიან ინება მოსვლა... 

თუმცა მალევე ჩამოწვა მწუხრი,
და ვეღარცერთი თბილი ზედით
მოვიშუშე მკბენარა სუსხი.


26 სექტემბერი, 2022წ.