წვიმა ვარ
წვიმა ვარ მე, და არა სეტყვა, წვიმის წვეთი ვარ, წამებში, მიწას რომ ეცემა, და ჰქრება. მინდვრებზე მოვაწყვე, ყვავილთა გამოფენა. და არა, მე ვეცემი, და მე არ ვრჩები, ცას არ ვუშობივარ მე, გასათელად, ჩვენი ფესვების. მე მხოლოდ ვრწყავ, და შენ ზრდი, რამეთუ შენ მზე ხარ! ჩემ დარდთა გუბურების, მაშრობელი. 17 აგვისტო, 2021წ. იკო.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი