ფანჯრები ჩემი კუბისთვის
გადახურული კედლის იქით საშინლად წვიმს, და მთელი ქალაქი ეცემა. თვალებმოჭუტული ვჩურჩულებ: "თვითონ მეძებონ წინსვლის მიზეზებმა." *** "შენ, ან უბისა." რა ვქნა, არაფერი მაფიქრდება სხვა როცა მფარავს ნიჰილიზმის მღვრიე ტბა... (გიენებიც მარიდებენ თავს, თურმე ნარცისიზმის სუნი ასდის ჩემს გვამს...) *** ცხელ ქვიშაზე ტელეფონი ვიბრირებს... გირაც კი არ დამჭირდა, ფსკერამდე ჩავყავდი ჩემივე სიმძიმეს... *** ახლა თვითონ მეძებონ მიზეზებმა. აზრი დამბალი სტიკერივით აეძრო ჩემს თვითგვემას. 6 ოქტომბერი, 2022წ.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
0 კომენტარი