ფანჯრები ჩემი კუბისთვის

გადახურული კედლის იქით
საშინლად წვიმს,
და მთელი ქალაქი ეცემა.
თვალებმოჭუტული ვჩურჩულებ:
"თვითონ მეძებონ წინსვლის მიზეზებმა." 

*** 

"შენ, ან უბისა." 

რა ვქნა,
არაფერი მაფიქრდება სხვა
როცა მფარავს ნიჰილიზმის მღვრიე ტბა... 

(გიენებიც მარიდებენ თავს,
თურმე ნარცისიზმის სუნი ასდის
ჩემს გვამს...) 

*** 

ცხელ ქვიშაზე ტელეფონი ვიბრირებს...
გირაც კი არ დამჭირდა,
ფსკერამდე ჩავყავდი ჩემივე სიმძიმეს... 

*** 

ახლა თვითონ მეძებონ მიზეზებმა.
აზრი დამბალი სტიკერივით აეძრო
ჩემს თვითგვემას.


6 ოქტომბერი, 2022წ.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

@ კონტაქტი