მე რომ ღმერთი ვიყო
რა გინდა რომ ვთქვა... მითხარი. ამ თხელი კედლების იქით ბგერაც კი არ ისმის. (და ჩემი ეგო თავისას არ იშლის.. მტანჯავს, მძაბავს, ეზოს ძაღლივით მაბამს, და მაიმედებს წინსვლით.) *** შავი თვალები უმზერენ თეთრ ფარდებს, როგორც ამ ოთახში დარჩენილ ერთადერთ რამეს, რამე ნათელს. *** (ჩემი ეგო თავისას არ იშლის, უფრო და უფრო მავიწროვებს ჩემითვე ნანატრი სივრცით.) 14 ნოემბერი, 2022წ.
შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.
© POETRY.GE 2013 - 2024
@ კონტაქტი
0 კომენტარი