ბაბუაჩემის რადიოს მტვერი ადევს


მე დაბმული ვარ,
და ხელებიც სამშობლოსავით 
გაერთიანებული მაქვს.

დაუხამხამებლად ვუყურებ თვალებში 
ექიმს,
რომელიც წვერს მპარსავს.

***

სინათლე ჩემი პალატის ფანჯრიდან...
კვლავ ბიპოლარობით მნათლავს...

***

ხელები კვლავ დაბმული მაქვს...
ამაზე ვფიქრობ წლებია.

აქედან წასვლის რწმენა მჭამს...

და ჩემი დასასრული ალბათ,
არც ისე დიდი წნეხია.


24 თებერვალი, 2023წ.

შეგიძლიათ გააზიაროთ მასალა, თუ მიუთითებთ ავტორს.

0 კომენტარი

© POETRY.GE 2013 - 2024

@ კონტაქტი